Möllenleedtien

Hoog' op de akkers de mölle steet,
Oalen breen zaandweg langs urn geet.
Boeren hoalt stille met eer gevaer,
Zäkke met zoad riegt tèèns mekaer.

Mölle, hee heurt op'den hogen esch,
Is al zoo lange door mölle ewes.
Maelt veur de boeren de korens fien,
Ook al veur besse zien vare misschien.

Zwèèit ziene vleugels in hädde wind,
Net of 't veer nerige arme zint,
Arme, dee jummer wel wilt verdan,
Totdet de wind neet langer kan.

Is Zuns is der röst' urn' de mölle too,
Steet e as priester, den prèèkt het goo.
Net of e zègent, dee langs urn geet,
't Wel en het wee van de boerschop weet,

Is Zommers as't duustere donderschoer geet,
Blinkt in de zunne as zulver zien reet,
Groot veur den donkeren wolkenwaand
Steet e as konink in boerenschopslaand.

Mulder, urn is ziene mölle leef,
Den zon groot stuk van zien lèven schreef.
Geet e te oavend van 't wark noa huus,
Zut e nog umme noa't möllenkruus.

Is an het muldersvolk leed gescheed,
't Kruus van de vleugels in rouwe steet.
Mar is der bliejschop in 't muldershuus,
Steet in de vreugde het grote kruus.

Johanna van Buren

---

  naar de Molen folklorepagina

---

Deze pagina is onderdeel van     de homepage van B. D. Poppen.

          ∴       Copyright © 2000/2022